สุร– ๑ หมายถึง [–ระ–] น. ผู้กล้าหาญ, นักรบ; พระอาทิตย์. ว. กล้าหาญ, เข้มแข็ง.(ป. สูร; ส. ศูร).
[–ระ–] น. เทวดา. ว. ทิพย์. (ป., ส.).
ก. ตาย (ใช้แก่พระเจ้าแผ่นดินบางประเทศ).
น. พระพรหม. (ส. สุรเชฺยษฺ?; ป. สุรเชฏ?).
น. พระอินทร์. (ส. สุรปติ).
น. ฟ้า, สวรรค์. (ส. สุรปถ).
น. อํานาจแห่งเทวดา.
น. สวรรค์. (ส.).